Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Φόβος….. γένους θηλυκού????

Φόβος….. γένους θηλυκού????

Κάθε φορά πάνω στο ρινγκ δίνονται δύο μάχες. Η πρώτη είναι με τον/την αντίπαλο. Η δεύτερη και πιο δύσκολη μάχη είναι με τον ίδιο μας τον εαυτό και αυτό γιατί υπάρχει πάντα ένας αόρατος αντίπαλος… ο φόβος!
Τι είναι όμως ο φόβος? Είναι μια συναισθηματική αντίδραση και ενεργεί σαν ένα προειδοποιητικό σημάδι σε καταστάσεις που βιώνουμε ως επικίνδυνες. Μας διδάσκει να αποφεύγουμε αυτό που μας απειλεί και μας ωθεί σε δράση όταν κινδυνεύουμε. Άρα, το να φοβόμαστε είναι έμφυτο και φυσιολογικό!!!
Στην περίπτωση των πολεμικών τεχνών, πολλές γυναίκες, αν και θα ήθελαν να ασχοληθούν με αυτές, επιτρέπουν στους φόβους τους να λειτουργήσουν ανασταλτικά. Έχουν πειστεί -από τα media, τον κοινωνικό τους περίγυρο κ.λπ.- ότι αν ασχοληθούν με κάποιο μαχητικό άθλημα θα χάσουν τη θηλυκότητά τους ή μπορεί και να τραυματιστούν. Δεν είναι, όμως, καθόλου έτσι τα πράγματα! Μπορεί μια γυναίκα να αξιοποιήσει όλα τα καλά της προπόνησης και να μην παίξει αγώνες, ώστε κάθε κίνδυνος τραυματισμού εκμηδενίζεται! Όσο για τη θηλυκότητα… παραπέμπω στην εξαιρετικά δυναμική Σιμόν ντε Μπωβουάρ, που αναφερόμενη στη σχέση των γυναικών με τις πολεμικές τέχνες, υποστηρίζει πως “για τη γυναίκα αποτελούν μέσο αυτό-επιβεβαίωσης και αυτό-κυριαρχίας”, βασικά «όπλα» κάθε γυναίκας που θέλει να επιβάλλεται μέσω της θηλυκότητάς της!Τα δικά μου σχόλια περιττά!
Για κάποιους λόγους που δε μπορώ να εξηγήσω, μια και δεν είμαι ειδική, οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί βασικές εκπρόσωποι κάθε είδους φοβιών! Όμως, και οι άντρες φοβούνται και, μάλιστα, πολύ! Άρα, το θέμα δεν έχει να κάνει με το φύλο αλλά με την προσωπικότητα και τον τρόπο που αυτή διαπλάθεται. Αυτό που υπάρχει πίσω από κάθε φόβο είναι, απλώς, η μειωμένη αίσθηση αυτοεκτίμησης. Όταν κοιτάξουμε αυτή την πραγματικότητα κατάματα τότε όλοι οι φόβοι υστερούν μπροστά στη δύναμη της πίστης στον εαυτό μας!
Μέσα στα προπονητήρια των μαχητικών αθλημάτων, το πρώτο πράγμα που καλείται να κάνει κανείς είναι να σπρώξει τον εαυτό του να περάσει μέσα από το φόβο κινητοποιώντας, αμέσως, τη δύναμη και την αυτοεκτίμησή του. Αυτό είναι, πραγματικά, λιγότερο τρομακτικό από το να ζει κανείς με έναν μόνιμο φόβο και μια διαρκή αίσθηση ανημποριάς.
Οι πολεμικές τέχνες στοχεύουν στο να εξοικειώσουν τον ασκούμενο με τις αδυναμίες, τους φόβους και, γενικά, τα τρωτά του σημεία, ώστε να μπορέσει να τα αντιληφθεί, να τα ξεπεράσει και να εξελιχθεί. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο χρήσιμο θα ήταν να εφαρμόζεται αυτό και έξω, στις μικρές ή μεγάλες «μάχες» που δίνει ο καθένας και η καθεμία στην καθημερινή ζωή.
Όλοι οι άνθρωποι από ένστικτο φοβούνται, ακόμα και αυτός που ισχυρίζεται ότι δε φοβάται καθόλου απλώς λέει ψέματα στον εαυτό του! Ο φόβος είναι πάντα παρών στη ζωή μας, αυτό, όμως, που χρειάζεται να μάθουμε είναι να συμβιώνουμε με αυτόν και να αξιοποιούμε τις θετικές πλευρές του, οι οποίες μας ωθούν να κινητοποιήσουμε τη δυναμική μας.
Στην αντίθετη περίπτωση, η όποια αναβλητικότητα είναι, απλώς, άλλο ένα πρόσωπο του φόβου!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου